Akty prawne

Kościół to zarówno "duchowy organizm", jak i ziemska organizacja. Nowy Testament niewiele nam mówi o tym jak powinien być zorganizowany, i jak powinien funkcjonowac Kościół na ziemi. Jeśli już coś możemy znaleźć, to raczej pewne zasady regulujące wzajemne relacje, pouczenia dotyczące charakteru usługujących niż opis struktury czy działania.

Zarówno w Księdze Dziejów Apostolskich jak i listach znajdujemy raczej relację z kształtowania się struktur kościoła niż "przepis" na to, jak on miałby funkcjonować. Dlatego też możemy, będąc wrażliwymi na wskazówki Słowa Bożego, tak dostosowywać struktury/zasady, by Kościół mógł wypełniać swoją rolę i zadania. Kościół Zielonoświątkowy w RP przyjmując pewne rozwiązania prawne ma nadzieję, że pomogą one godnie realizować powołanie Kościoła.

    Rozdział 1 Przepisy ogólne
  • Art. 1.
    • 1. Ustawa określa stosunek Państwa do Kościoła Zielonoświątkowego w Rzeczypospolitej Polskiej, zwanego dalej "Kościołem", oraz jego sytuację prawną i majątkową.
    • 2. W sprawach odnoszących się do Kościoła, nie uregulowanych w ustawie, stosuje się powszechnie obowiązujące przepisy prawa.
    • 3. Wszelkie zmiany niniejszej ustawy wymagają uprzedniej opinii Prezydium Naczelnej Rady Kościoła.
Czytaj dalej (PDF)

    Rozdział 1 - Tożsamość Kościoła
  • Art. 1.
    • 1. Kościół Zielonoświątkowy w Rzeczypospolitej Polskiej, ukonstytuował się na mocy uchwały przyjętej przez Synod Założycielski, obradujący w Warszawie w dniach 22-23 maja 1987 roku, w którym wzięli udział delegaci 82 zborów wchodzących wówczas w skład Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego. Prawne uznanie Kościoła nastąpiło dnia 1 lutego 1988 roku.
    • 2. Kościół Zielonoświątkowy w Rzeczypospolitej Polskiej jest kontynuacją dwóch nurtów ruchu zielonoświątkowego: Związku Stanowczych Chrześcijan (od 1910 r.) i Kościoła Chrześcijan Wiary Ewangelicznej (od 1929 r.) oraz wspólnoty Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego (partycypacja: Stanowczy Chrześcijanie od 1947 r., Chrześcijanie Wiary Ewangelicznej od 1953 r.).
    • 3. Zbory tworzące Kościół Zielonoświątkowy w Rzeczypospolitej Polskiej stanowią cząstkę Kościoła Powszechnego, Ciała, którego Głową jest Jezus Chrystus, Pan i Zbawiciel (Ef 1,22-23). Dlatego w łączności z innymi chrześcijanami, wierni Kościoła Zielonoświątkowego wyznają swoją wiarę słowami apostolskiego i nicejsko-konstantynopolitańskiego wyznania wiary.
Czytaj dalej (PDF)

    Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej (Dz. U. 1997 nr 128, poz. 832)
  • W sprawie szczegółowych zasad organizowania nauczania kościelnego, nabożeństw i wykonywania innych praktyk religijnych właściwych dla wyznania zielonoświątkowego dzieciom i młodzieży przebywającym w zakładach opiekuńczych i wychowawczych, w sanatoriach, prewentoriach i szpitalach oraz korzystającym z zorganizowanego odpoczynku. (Dz. U. Nr 128, poz. 832)
  • Na podstawie art. 19 ust. 5 ustawy z dnia 20 lutego 1997 r. o stosunkach Państwa do Kościoła Zielonoświatkowego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 41, poz. 254) zarządza się, co następuje:
Czytaj dalej (PDF)
    Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości (Dz. U. 2003, Nr 159, poz. 1546)
  • W sprawie szczegółowych zasad wykonywania praktyk religijnych i korzystania z posług religijnych w zakładach karnych i aresztach śledczych.
  • Na podstawie art. 106 § 4 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. — Kodeks karny wykonawczy (Dz. U. Nr 90, poz. 557, z póżn. zm.1) zarządza się, co następuje:
Czytaj dalej (PDF)

    W sprawie Chrztu Wiary i błogosławieństwa dzieci
  • Greckie słowo baptidzo oznacza "myć, zanurzać" i przeszło do terminologii chrześcijańskiej jako terminus technicus czynności związanej z aktem inicjacji chrześcijańskiej. Występuje w Nowym Testamencie około sto razy, wliczając w to również obmycia rytualne Żydów, chrzest Jana Chrzciciela, chrzest w Duchu Świętym.
Czytaj dalej (PDF)
    W sprawie Wieczerzy Pańskiej
  • Uczestnicząc w Wieczerzy Pańskiej pod dwiema postaciami: chleba i wina, Kościół wspomina śmierć Chrystusa. Akt ten określa się następującymi terminami:
    • Wieczerza Pańska (1 Kor 11,20),
    • Łamanie Chleba (Mt 26,26; Mk 14,22; Łk 22,19; Dz 2,42.46; 20,7; 1 Kor 10,16.17ab; 11,23.26-28),
    • Stół Pański (1 Kor 10,21),
Czytaj dalej (PDF)
    W sprawie tzw. ruchu wstawienniczego
  • W ostatnim czasie zauważamy w Polsce rozwój ruchu wstawienniczego, który przejawia się przez organizowanie masowych konferencji. Zjawisko to wywołało różnorodne antagonistyczne postawy w Kościele. W związku z tym istnieje potrzeba zajęcia stanowiska przez Naczelną Radę Kościoła Zielonoświątkowego w Polsce.
Czytaj dalej (PDF)
    Przebudzenie w czasach ostatecznych jako suwerenne dzieło Ducha Świętego
  • Jak czytamy w Księdze Kaznodziei Salomona, "nie ma nic nowego pod słońcem" (Kzn 1,9).Pokolenia przychodzą i odchodzą - Ruchy przebudzeniowe również. Głód poznania Boga pojawia się i - niestety - zanika. Niektórzy przedkładają rutynę ponad to co niespodziewane, inni przeciwnie, gorączkowo pragną przeżyć coś niezwykłego.
Czytaj dalej (PDF)
    W sprawie służby kobiet w Kościele
  • Uznajemy, że kobiety na równi z mężczyznami są "dziedziczkami łaski żywota" i współuczestniczkami służby charyzmatycznej w Kościele, zgodnie z następującymi fragmentami Nowego Testamentu: "Podobnie wy, mężowie, postępujcie z nimi z wyrozumiałością jako ze słabszym rodzajem niewieścim i okazujcie im cześć, skoro i one są dziedziczkami łaski żywota, aby modlitwy wasze nie doznały przeszkody" (1P 3,7).
Czytaj dalej (PDF)
    W sprawie małżeństwa, rozwodu, powtórnego małżeństwa oraz planowania rodziny
  • Małżeństwo jest instytucją ustanowioną przez Boga. Jest to monogamiczny i nierozerwalny związek mężczyzny i kobiety. (Rdz 2,23-24; Mt 19,5-6; Mk 10,6-12; Ef 5,31).
  • Małżeństwo uważa się za zawarte z chwilą złożenia ślubowania, mającego charakter aktu publicznego zgodnego z obowiązującymi normami prawnymi i kościelnymi. (Rdz 24,67; 29,22-23; Sdz 14,10; Rt 4,11-13; Mt 1,18-21;).
Czytaj dalej (PDF)
    W sprawie stosunku do zjawisk towarzyszących duchowemu ożywieniu
  • Członkowie Naczelnej Rady Kościoła Zielonoświątkowego w Polsce na swym nadzwyczajnym posiedzeniu, w którym uczestniczyło kilku pastorów spoza Rady, w dniu 20 czerwca 1995 r. w wyniku braterskiej rozmowy i modlitwy uzgodnili swe stanowisko wobec zjawisk towarzyszących duchowemu ożywieniu, jakie ostatnio zauważane jest w świecie oraz w naszym kraju. Stwierdzono, co następuje:
Czytaj dalej (PDF)
    W sprawie stosunku do organizacji parakościelnych
  • UW obliczu nowej sytuacji społecznej i politycznej zachodzi potrzeba wyrażenia stanowiska w sprawie działalności w naszym kraju krajowych i zagranicznych organizacji parakościelnych.
    • Stwierdzamy na podstawie Słowa Bożego, że jedyną instytucją pozostawioną na tej ziemi i przeznaczoną do głoszenia Słowa Bożego oraz "czynienia uczniami" jest Kościół Jezusa Chrystusa. [Ef 3,10; 1Tm 3,15; Dz 13,1-3; 22,10].
    • Kościół Jezusa funkcjonuje w zborach rozsianych po całym kraju i współpracujących ze sobą w ramach organizacji kościelnych.
Czytaj dalej (PDF)